KUR’AN VE KÖLELİK

I.                  KUR’AN KÖLELİĞİ KALDIRMIŞTIR VE CARİYE DE ODALIK DEĞİLDİR

A.                CARİYE, ODALIK DEĞİLDİR !.

C. 

İslâm dini uygulamasında, hemen hemen tüm mezheplerde kabul gören  anlayışa göre, savaşlarda esir edilen kadınlar cariye yani odalık olarak  kullanılırlar.  Geleneğe göre, bunda sayı da yoktur.               Kabul  gören genel anlayışa göre: Cariyeler, erkek efendilerinin cinsî  arzularına da karşılıksız hizmet ederler; cariyelerle nikâhsız olarak  beraber olunabilir. Sözlük anlamı olarak Cariye: Arapça isimdir (ca:riye); ‘yabancı  ülkelerden kaçırılıp özgürlükten yoksun edilen, alınıp satılabilen,  her konuda efendisinin isteklerine bağlı bulunan genç kadın, halayık’dır. Tarihi dizilerde Harem içindeki Cariyeler gündeme gelince, “Bizim  atalarımız böyle değildir, bizim atalarımız ömürlerini at sırtında  geçirmiştir” sözleri ön plâna çıkınca, “Harem’deki cariyeler” konusu  da gündemi işgal etmeye, tarihin tozlu sayfaları aralanmaya başlandı. Pek çok tarihçi lehte ve aleyhte yazılarla görüşlerini açıkladılar.  Bir yazarın bu konuda görüşünü belirterek konuyu kendimizce  incelemeye başlayalım. “İslâm hukukunda cariyeler de nikâhlı eşler gibi ‘helâl dairesi’ndendir,  dolayısıyla yine İslâmî  bir kavram olan ‘zina’ nın tümüyle dışındadırlar.”  (Star, 5.12.2012) İslam dininden önce, Arap Yarımadası’nda kölelik vardı ve çok  yaygındı. B.                İSLÂM DİNİ İSE KÖLELİĞİ YASAKLADI. İSLÂM  DİNİNDE KÖLELİK VE / VEYA CARİYELİK YOKTUR.  “Savaşta inkâr edenlerle karşılaştığınız zaman boyunlarını vurun. Nihayet  onlara iyice vurup sindirince bağı sıkıca bağlayın (esir alın).  Savaş sona  erince de artık ya karşılıksız veya fidye karşılığı salıverin. Durum şu ki,  Allah dileseydi, onlardan intikam alırdı.” (Muhammed/ 4)  Buradan çıkan anlam çok açıktır. İnkâr edenlerle muharebeye  girdiğinizde hemen boyunlarını vurun. Esir aldıklarınızı muharebe sona erene kadar sıkıca bağlayın ki, kurtulup  tekrar size karşı çarpışamasınlar.   Muharebe sona erdikten sonra bir süre bekleyin. Sonra eğer bir fidye alabilirseniz alın ve esir aldığınızı serbest bırakın, yok eğer bir fidye  alamazsanız yine esir veya esirlerinizi serbest bırakın. Fidye alma, mal veya esir mübadelesi şeklinde de olabilir. Sözün özü, savaşta esir alınanların köle olamayacağıdır.  Hz. Muhammed döneminde, İslâm uygulaması içinde, muharebeden  sonra alınan esirler için bir “Esir Kampı” uygulaması olmamıştır.  Muharebelerde ele geçen esirler, ailelerin sorumluluğuna verilmiş;  Müslüman ailelerin örf ve adetlerini, dini uygulamalarını yakından  gören bu esirler daha sonra da  fidye alınarak veya alınmadan serbest bırakılmışlardır. Burada, esir alınan kadınlarla istediğiniz gibi cinsi münasebette  bulunabilirsiniz diye bir anlam yoktur.  Nisâ Suresi 3 ncü Ayet, çeşitli meallerde genelde şu şekildedir: “ Eğer (kendileriyle evlendiğiniz takdirde) yetimlerin haklarına riayet edememekten korkarsanız  beğendiğiniz (veya size helâl olan)  kadınlardan  ikişer, üçer, dörder alın. Haksızlık yapmaktan korkarsanız bir tane alın  yahut da sahip olduğunuz (cariyeler) ile yetinin. Bu, adaletten ayrılmamanız  için en uygun olanıdır.“  Esasen burada anlatılan, fidyesi ödeninceye kadar ailenin yanında  tutulan esire hürriyetini vererek evlenebileceği, yönündedir. “Cariye ile yetinin” çevirisi  yanlıştır. “Yetinin” kelimesi sonradan buraya  ilâve edilmiştir; çevirinin doğrusu “Evlenin” olmalıdır. Cariye olarak tanımlanabilecek ve bir ailede geçici olarak bulunan esirle evlenebilmek için önce ona hürriyetini vermek gerekir. İslâm dini köleliği kaldırdığı gibi, kadın esirlerle nikâhsız ilişkiyi de yasaklamıştır.  Sadece Ahzap Suresi 50 nci Ayet’te, sadece Hz. Peygamber’e, dörtten  fazla kadınla evlenmesine  izin verilmiştir. Bir tek ona verilen bu izin  diğer Müslümanlara  verilmemiştir. Resûlullah’a has olan bu müsaadenin hukukî, siyasî ve eğitimle ilgili sebepleri vardır. Yukarıdaki ifadeler bana ait değil, Prof. Dr. Abdülaziz Bayındır‘a ait… Kuranı Kerim, esir konumunda olan köle ya da cariyelere zorla bir şey yaptırılamayacağını, aksine onlar isterse hürriyetlerine kavuşma istekleri karşısında her türlü kolaylığın gösterilmesini ister.  “ Ellerinizin altında bulunanlardan (köle ve cariyelerden) mükâtebe  yapmak isteyenlerle, eğer kendilerinde bir hayır (kabiliyet ve güvenilirlik) görüyorsanız, hemen mükâtebe yapın. Allah’ın size vermiş olduğu malından  siz de onlara verin.” (Nûr/ 33)  Mükâtebe, köle veya cariye ile efendisi arasında yapılan bir akid (Akit:   hukuki sonuç doğurmak amacıyla iki veya daha çok kimsenin karşılıklı  ve birbirine uygun irade beyanları ile gerçekleşen sözleşme) olup, bu  akidde köle veya cariye, belli bir bedel ödediği takdirde efendisinden,  kendisine hürriyetini vermesini ister veya aynı teklifi efendisi ona yapar. Üzerinde anlaşmaya varılan bu bedel hazır ise köle bu bedeli hemen  ödemek, değilse, efendisinin kendisine tanıdığı bir süre içinde temin  ettikten sonra ödemek şartıyla hürriyetine kavuşur.  Bu âyette, “Allah’ın size vermiş olduğu malından siz de onlara verin” buyrulmakla, insanın elindeki malın asıl sahibinin Allah olduğu, şu  halde Allah’ın malından köle ve cariyelere de vermek suretiyle onların  hürriyete kavuşmalarını kolaylaştırmanın dinî, ahlâkî ve içtimaî bir   vazife olduğu ortaya konmaktadır. Bu vazife, İslâm’ın, asırlarca  uygulana gelen ve bir çırpıda tasfiyesi mümkün olmayan kölelik  müessesesini ortadan kaldırmak için almış olduğu bir dizi tedbirden  biridir.  İslâm dininde, geçici olarak ( Muhammed Suresi 3 ncü ayete göre esirler  ya serbest bırakılır ya da fidye karşılığı serbest bırakılır) bir ailenin  kontrolüne verilmiş kadın esirlerin ( cariyelerin) zorla fuhşa zorlanmaları  da yasaklanmıştır.  “Dünya hayatının geçici menfaatlerini elde edeceksiniz diye, namuslu  kalmak isteyen cariyelerinizi fuhşa zorlamayın. Kim onları zor altında  bırakırsa, bilinmelidir ki zorlanmalarından sonra Allah (onlar için) çok  bağışlayıcı ve merhametlidir.” ( Nûr/ 33)  Yüce Kuran’a göre, cariyeleri fuhşa yani bir bakıma nikâhsız yaşamaya zorlamanın uygun olmadığı, bu durumda cariyelerin efendilerinin değil  de cariyelerin Allah’ın merhametine mahzar olduğu, çok açık ve nettir.  Görülüyor ki, İslâm’a göre (nikâhsız evlilik) zina kesin olarak haramdır.  Şu halde zinaya giden yolu tıkamak; ayrıca İslâm’ın dört kadına kadar  evlenme iznini hayatın değişen şartları içinde ele almak gerekir. C.                OSMANLIDA UYGULAMA  Osmanlı’da Harem teşkilâtı ilk kez  Fatih Sultan Mehmet zamanında  ( 1451- 1481), Roma  (Bizans) Sarayı örnek alınarak kurulmuştur. Unutmayalım: İslâm dini köleliği yasaklamıştı. Osmanlı Sarayı’na hemen her ırk ve kavimden ( savaş ve/ veya baskınlarda   esir edilmiş kadın ve kızlar) cariye alınmıştır. Cariyelerin en güzelleri de padişahın özel hizmetini görürlerdi. Unutmayalım: İslâm dini, cariyelerin zorla fuhşa yani nikâhsız ilişkiye zorlanmasını yasaklamıştır. Yavuz Sultan Selim döneminde ( 1512- 1520), Halifelik  Mısır’daki Abbasi Halifesi III. Mütevekkil’ den Osmanlı Devleti’ne geçti ve başkent İstanbul, Halifeliğin merkezi oldu. Osmanlı Padişahı “Halife” lik unvanını devraldı. Unutmayalım: İslâm dini köleliği yasaklamıştı. Halifeliğin merkezi İstanbul’da Köle /Esir  Pazarı açıldı. Burada, savaş  ve/ veya baskınlarda ele geçirilen kadın ve genç kızlar, fizik ve ırk   özelliklerine göre belirlenen fiyatlarla cariye olarak satılırdı. İstanbul’daki ilk esir pazarı Haseki semtindeydi. 16 ncı yüzyılda, özellikle  III. Murat döneminde (1574- 95) köle ticaretinin önemi arttı ve pazarlar  kent merkezine kaydı. Kapalıçarşı ve çevresindeki  bedestenler, Çemberlitaş’taki  Tavukpazarı  en hararetli esir pazarlarıydı. Unutmayalım, Kuranı Kerim (Muhammed Suresi 3 ncü ayet) esirlerin  savaş bitince fidye alarak veya fidyesiz serbest bırakılmasını emreder. Halifeliğin merkezi İstanbul’da, Esirciler, Esirciler Kethüdası ve Esirciler Şeyhi’nin yönetim ve denetiminde örgütlenmişlerdi. Müslüman olmayanların  esir ticareti yapması yasaktı. Satışları devlet adına Esirci Emini denetler, kırkta bir oranında da resim  (vergi)  alırdı. Avrupa ve Amerika’da da yaygın olan  köleliğin insani ve ahlaki bir  kurum olmadığı anlaşılınca, bu durum seslendirilmeye başlandı.                         Köleliliğin kaldırılmasıyla ilgili  ilk kanunlar İngiltere'de ve ABD'de   1807 yılında çıkarıldı, daha sonra diğer Avrupa devletleri onları izledi. Osmanlı Devleti’nde de,  Sultan Abdülmecit, 1847’de bir fermanla esir  ticaretini yasakladı ve esir pazarlarını kaldırdı. Buna rağmen esir ticareti, gizli olarak Osmanlı Devleti’nde varlığını   sürdürdü. Cariye alım satımı 1909’da, V. Mehmet Reşat  tarafından  kesin olarak  sona erdirildi. SON SÖZ:  Cariyenin efendisinin istediği zaman cinsi duygularını tatmin etmek  için kullanılması meselesi, ( ben İslâm hukukçusu değilim ama  mantığıma göre) İslâm Hukuku açısından doğru olamaz..  İslâm dini köleliği yasaklamışken, geçici olarak esir konumunda  kalmış ve cariye olarak adlandırılan kadın esirlerle nikâhsız beraberlik  mümkün değilken bu durumu meşrulaştırmak için gösterilen çabalar  uygun değildir.  Kuran-ı Kerim ayetleri insanların kendi çıkarlarına göre algılanıp, buna   dayanan yasalar da işlerine geldiği gibi uygulanamaz. *** GÜNÜN SÖZÜ: “Bizden olmayanlar, bizim tarihimizi nasıl anlatırsa anlatsın. Biz, kendi tarihimizi, kendi öz medeniyetimizi doğru tanımak, doğru anlamak ve o   tarihten ilham alıp, geleceği şekillendirmek zorundayız. “   Başbakan Recep Tayyip ERDOĞAN    D.               PROF. DR. ABDÜLAZİZ BAYINDIR'IN İSLÂM DİNİNDE KÖLELİK VE CARİYELİK KONUSU HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİNİ ÖĞRENMEK İÇİN    http://www.youtube.com/watch?v=mF5h-h1YZUI (Ahmet AKYOL, 27 Aralık 2012) http://www.ahmetakyol.net/cariye-odalik-degildir/ E.                SAYIN İHSAN ELİAÇIK’IN CARİYE KONUSUYLA İLGİLİ YAZDIĞI YAZIYI OKUMAK İÇİN http://www.islamustundur.com/cariye.html (Ahmet AKYOL, 27 Aralık 2012) YAZIYA GELEN YORUM: Sevgili Kardeşim,  Cariye odalık değildir başlıklı yazının ışığında, şimdiye Kadar Kur'an'da göremediğim bir  gerçeği bana gösteren Rabbime hamd ederken, buna   sebep kıldığı Sayın Abdülaziz Bayındır ve sana teşekkürlerimi sunarım.   Allah, ikinizden de razı olsun. ( M. Kemal ADAL, 27 Aralık 2012)  Konunun daha iyi anlaşılabilmesi için öncelikle  (aşağıdaki) kölelik konusu da okunmalıdır. Erkek köle gibi kadın köle- Cariyeler-  içinde o yazıdaki hükümler aynen  geçerlidir!   Cariye; Savaşta esir edilen,savaşa bizzat katılan kadın asker, düşman  safları içinde yer alan kadınlardır. Ve sonuçta artık cariyelik konusu  tarihi ilgilendiren bir konu haline gelmiştir ve tarihî bir hadise olan  cariyelik müessesesi günümüzde hiçbir şekilde tatbik edilmemektedir. F.                  İSLAM'DA CARİYE VAR MI?  Önce altını kalın çizgilerle çizelim: Kur’an’da “cariye” kavramı geçmez. Sadece "Meleket aymanukum" kavramı geçer:   MELEKET EYMANUKUM: Harfi harfine “Sağ ellerinizin sahip olduğu” demektir. Bu deyimle iki mananın kastedildiği anlaşılıyor;   1- Veli, şahitler vb. meşru şartları yerine getirerek nikah sahibi olmak   2- Savaş sonucu esir kadınlara sahip olmak.     Yani ister hür ister esir böyle “meşru nikah sahibi olmadan” hiç kimseyle  evlilik ilişkisine girilemeyeceği anlatılmak isteniyor. Çünkü “Sağ elin sahip olduğu” deyiminden maksat nikah mülkiyeti veya nikah sahibi olmaktır.  Zira bu tabir henüz savaş ve esir kadın ele geçirmenin söz konusu olmadığı Mekke dönemi ayetlerinde de geçmektedir (70/30).   Bu kavramın maksadı insanları zinadan menetmek ve yeni bir nikah bulunmaksızın veya eğer kadın memluke (esir, köle) ise nikah sahibi  olmaksızın onlarla cinsi temasta bulunmaktan men etmektir. Cenabı-ı  Hak bunu “sağ elin sahip olduğu” ile ifade etmiştir. Çünkü “sağ elin sahip  olduğu” hem nikah ile evlenilen kadınlar hem de mülk olarak sahip  olunan kadınlar hakkında söz konusudur (Razi)    Demek ki savaşta esir alınan kadınlar, mübadele (esir değişimi) veya  serbest bırakma söz konusu değilse, siyasi olarak esaret altında olurlar  fakat onlarla cinsel ilişkiye girilemez.Bunun için her normal kadınla  yapıldığı gibi ayrıca nikah kıyılması gerekir. Buna ise “eş” denilir.   İslam vicdanı her ne şekilde olursa olsun “nikahsız” ilişkiye cevaz  vermez.  Ayette geçen “Ezvâcuhum ev ma meleket eymânuhum” ifadesi,  “Yalnızca eşleri veya cariyeleri ile birlikte olanlardır.” değil;  “Yalnızca eşleri yani meşru şekilde sahip oldukları ile birlikteolanlardır”  manasına gelmektedir.   Kadın erkek bütün eşleri kapsamaktadır. Çünkü 11 ayetlik yukarıdaki  pasajda konu erkek ve kadın bütün müminlerin temel özelliklerinin sıralanmasıdır. Aradaki “ev” bağlacı seçenek bildiren “veya” değil;  açıklama getiren “yani” anlamında kullanılıyor.  Kur’an’ın kendi kendini tefsir ettiğine dikkat ediniz.   “Düşünmek veya yani şükretmek isteyenler için gece ile gündüzü birbiri ardınca getiren O’dur” (Furkan; 25/62) ayetinde geçtiği gibi. Şu ayet ise, esir alınarak köle yapılan ve böylece evlilik dışı nikahsız  cinsel ilişki kurulabilen kadın demek olan “cariye” uygulamasına yol olmadığının apaçık delilidir:  “Hür mümin kadınlarla (muhsanât) bir yuva kurmaya güç yetirecek  durumda olmayanlarınız, savaşta esir alarak sahip olduğunuz (ma meleket eymânukum) iman etmiş kadınları düşünebilir. Allah imanınız ile ilgili  her şeyi biliyor. İman edenler artık birbirinin can yoldaşıdırlar. Şu halde onları namusuyla yaşamaları şartıyla, ailelerinden izin alarak ve  mehirlerini vererek nikâhlayın.” (Nisa; 4/25)   Dikkate edin, düpedüz ailesinden izinli, mehirli, normal (meşru)  evlilikten bahsediliyor. Rızası olmadan, izin alınmadan, mehir  verilmeden, nikah kıymadan, sırf savaşta elime esir düştü diye  kadıncağızı cariye yapmak bunu neresinde?  Her şeyden önce bu Kur’an’ın ruhuna ve vicdanına ters.  Bugün yeniden üretilecek (inşa çağı) fıkhında bunun adı “savaş  esirleri hukuku”dur. Buna göre bugün bir savaş olsa ve Müslümanların  eline erkek ve kadınlardan oluşan yüzlerce esir düşse şunlar yapılır:  Güvenliği sağlanmış korunaklı bir yerde bekletilirler. Ganimet olarak görülemezler. Esir alan askerlere dağıtılamaz, hiçbiri köle ve cariye  yapılamaz. Evli olanların evlilikleri devam eder. Esir düştü diye ailesinden  veya eşinden zorla koparılamaz, hangi dine göre kıyarsa kıymış olsun  nikahı feshedilemez. Her türlü kötü muamele, angarya, işkence, tecavüz,  cinsel taciz yasak olur. Misafir muamelesi görürler.  Ya esir mübadelesi karşılığında serbest bırakılırlar.Ya fidye veya  tazminat karşılığı salıverilirler.Ya örneğin, lisan belletme, teknoloji  öğretme, meslek kazandırma vs. karşılığı üçer beşer serbest bırakılırlar. İçlerinden kendi istekleri ile evlenmek ve Müslüman toplumda yaşamak  isteyen olursa, kendi rızasıyla, ailesinin izni alınarak (hatta çağrılarak)  ve mehirleri tastamam verilerek bekarlarla telli duvaklı, davullu zurnalı  baş göz edilip serbest bırakılırlar.  Hz. Ömer’in hilafeti sırasında Suriye’nin fethi sebebiyle sayıları yüz  bini bulan erkekli kadınlı esirler ele geçmişti. Bu kadar insana ne  yapılacağı sorun olunca ... Hz. Ali: “Ey Ömer! Bunların hepsi Bizans’ın zulmü altında inleyen  sefil ve biçare insanlardır.Artık bunlar bizim halkımızdır.Bunların  kolları ve cesetleri kazanıldı, şimdi de yüreklerinin kazanılmasına sıra  geldi. Görüşüm şudur: Hepsini kayıtsız şartsız serbest bırak! İslam’ın  sevgi, merhamet ve adaleti altında saadetle yaşasınlar. Varsınlar çoluk  çocuklarına kavuşsunlar.” (Filibeli Ahmet Hilmi; İslam Tarihi, shf. 287)  Hz. Ömer bu görüşü büyük bir sevinçle kabul etti. Yüz bin esirin  serbest bırakılması için derhal bölge komutanı Ebu Ebeyde b. Cerrah’a  emir gönderdi.                     Hz. Peygamber’in iki tane cariyesi ... ilki Reyhane, Medine’deki  Yahudi Kurayza kabilesine mensup bir hanımdı. Bu kabile ile yapılan  savaş sonunda esir düştü. Hz. Peygamber Reyhane’yi önce serbest  bıraktı sonra da evlenme teklif etti. O da kabul edince nikah kıyarak evlendi. (Belazuri,1, 920).  Mariye ise babası İranlı, annesi Yunan Mısırlı Hrıstıyan bir hanımdı.  H. 7 yılda Hz. Peygamber’in İslam’a davet mektubuna bir yazı ile  karşılık veren Mısır Kralı tarafından gönderilmişti. Hz. Peygamber’in Reyhane’ye yaptığını ona da yaptığı anlaşılıyor. Çünkü Kur’an içlerinde Mariye’nin de olduğu Hz. Peygamber’in hanımlarından ayırdetmeksizin “Ey peygamber eşleri” diye bahseder. Başka bir tabir kullanmaz.  Mesela şu ayette adı geçen hanım Mariye idi: “Ey peygamber! Eşlerini memnun etmek için Allah’ın serbest bıraktığı  şeyi niçin kendine yasaklıyorsun? Allah çok bağışlayıcıdır, sevgi ve  merhamet kaynağıdır. Allah yeminlerinizi bir çözüme bağlamayı istemektedir.” (Tahrim; 66/1-2, Razi, Kurtubi, İbn Kesir, Zemahşeri).  Tahrim, talak, zıhar vs. ise nikah sorumluluğu altındaki “eşler” için  geçerlidir. Buradaki eş ise Hafsa, Aişe ve Zeynep ile aynı statüde olan Mariye idi.                                                                                                                               İhsan ELİAÇIK  - haber10.com -    CARİYELER OLARAK TERCÜME EDİLEN KURAN  AYETLERİNİ SIRALAYAN KARDEŞİMİZE CEVAP: KARDEŞİM,  KURANDA BİR KONUDA HÜKÜM ÇIKARIRKEN O KONUDAKİ  TÜM AYETLERİ BİR ARAYA GETİRMEK GEREKİR. TEK TEK AYETLERDEN YORUM YAPMAK KURANIN AMACINA TERS  SONUÇLARA BİZİ VARDIRABİLİR.  BİR ÖNCEKİ CEVABIMIZDA " EVLENEREK " CARİYELERLE    BERABER OLUNABİLECEĞİ BELİRTİLMİŞTİ. DOLAYISI İLE CARİYELERLE BERABER OLMANIN ŞARTI BELLİDİR:  ONLARLA EVLENMEK!   İKİNCİSİ KURANDA CARİYE GEÇMEZ DEDİK: BAHSETTİĞİNİZ AYETLER TÜRKÇE ÇEVİRİDİR. SAĞ ELİNİN ALTINDA OLANLAR İFADESİ GEÇER. ONLARDAN KASITTA " EVLENİLMEK ŞARTI İLE BERABER OLUNABİLECEK CARİYELERDİR.  PAZARDA ALINAN MAL... GİBİ ALGILANAN CARİYE KAVRAMI  İSLAM İLE UYUŞMAZ. AMA GÜNÜMÜZDE NASIL İÇKİ YASAK İKEN HALA İÇENLER VAR İSE AYNI ŞEKİLDE İSLAMA AYKIRI UYGULAMALARI İSLAMIN HANESİNE YAZMAK YANLIŞ OLUR.  TIPKI  GÜNÜMÜZ MÜSLÜMANCIKLARINA BAKARAK İSLAM’DA İÇKİNİN SERBEST OLDUĞU SONUCUNA NASIL VARAMAZ İSEK.. Dİ Mİ?..   CARİYELERLE EVLENİLİRKEN ONLARDA SAYI ARANMAZ...  AYETTEKİ İFADE BU ANLAMDADIR!   Kısaca: EVLİ SAVAŞ ESİRLERİ İLE EVLİLİĞİ YASAKLAMIŞLARDIR. YUKARIDA BELİRTTİK: AYETLERİ - VE HADİSLERİ BİR BÜTÜN  İÇİNDE DEĞERLENDİRİP HÜKÜM ÇIKARILMALIDIR. !-  cariyeler konusunu kölelik baslığı altında bir konu olarak düşün. O  konuda ne geçerli ise aynısı cariyeler içinde geçerlidir.    AYRICA GÜNÜMÜZDE - ESKİDE KALMIŞ BİR HÜKÜM İÇİN- BİZİ ELEŞTİREN ATEİST VEYA MİSYONERLERİN  TARİHTE- GÜNÜMÜZ DÂHİL- YAPTIKLARINA BAKINCA, SİZ ÖNCE İSLAMIN ESKİDEN CARİYELERE VERDİĞİ DEĞERİ 2008 YILINDA UYGULAYIN DA  ÖYLE KONUŞUN DEMELİYİZ...   BİZİM TARİHİMİZDE BIRAKTIKLARIMIZA DAHA ONLAR  GÜNÜMÜZDE ULAŞAMADILAR!   CARİYELİK HÜKMÜ KALKTI.  SADECE İLAN EDECEK DEVLET YETKİLİSİ - HALİFE- KALMADI...   NİSA 24. AYETİ YAZIYORSUN AMA SONRAKİ 25. AYETE  BAKMIYORSUN  KARDEŞİM... CARİYELER OLARAK TARİF EDİLEBİLECEK OLAN SAĞ ELİN ALTINDAKİLERLE  EVLENME  AYETİNE YANİ. .  SELAM VE DUA İLE G.                KÖLELİK  Kölelik İslam’la birlikte başlamamıştır. Kölelik İslam’dan öncede var olan Hz Resul ve İslam’la şekil değiştirip, askeri (esir statüsü) ve dini (tebliğ vasıtası) bir hüviyet kazanıp kölelik müessesesinin kaldırılması için tüm şart ve prensipler hazırlanmıştır. Son hamleyi yapması istenen Müslümanlar İslam’ın pek çok konusunda olduğu gibi köleliğin kaldırılması konusunda da İslam’ın çizgisinden sapıp, konuyu amacından saptırmışlardır.  Öncelikle bir şeyin altını önemle çizmek gerekir. İslam farklı şeydir, Müslüman farklı şey. İslam namazı farz kılar, içkiyi yasaklar, İslam zikri, tesbihatı, düşünmeyi emreder,  gıybeti yasaklar. Müslüman’ım diyen zikir ehli ile hûcu diye alay eder,  düşünmeyi terk eder, gıybeti bırakmaz, namaz kılmaz, içki içer, Kur’an'ın ilk emri oku iken Müslüman’ım diyen kitaplardan fersah fersah kaçarsa demek ki İslam ile yaşanan İslam, Kur’an - Sünnet dini ile Müslüman'ın  yaşadığı  din birbirinden çok farklı hatta çoğu kez birbirine zıt olabilmiştir ve olabilmektedir.  İslam dini çağın ilerisinde iken Müslümanlar çağın gerisinde olabilmekteyse İslam’ı yeni kabul etmiş batılılar İslam’ı Kur’an dan öğrenip Müslüman olduklarına şükredip Müslümanları görsem Müslüman olmazdım diye söyleyebiliyorlarsa, büyük bir şair (M. İkbal) Müslümanlardan İslam’a kaçınız diyebiliyorsa öncelikle şunu bilmeliyiz: İslam’la İslamiyet’in ( Kur’an- Hadis’in) emirlerini kabul edip yaşayacağını iddia edenler (Müslümanlar) arasında dağlar kadar fark vardır. Pek çok konu da olduğu gibi kölelik konusunda da durum aynıdır. Biz İslam’ı savunuruz, İslam’ı yaşamayan adı Müslüman, dini para, makam, dünya, karşı cins olan insanları ve hatalarını değil. 1.                 Peki Müslümanlar değil ama İslam (Kur’an ve  hadis) köleliğe nasıl bakmaktadır? İslam’a saldıran önyargılı kişilerin sömürdüğü çağdaş köleler, emeği  verilmeyen işçi - memur - köylüler ... bedeni kullanılan fahişe , tele  kızları... bir tarafa bırakırsak ne İslam’ın ilk dönemlerinde ne de  günümüzde köleliğin kökeni İslam değildir, varlığı da İslam’la devam etmemektedir. a)               Köleliğin bir vakıa, hayatın içinde var olduğu bir  dönemde Hz. Resul  şu prensipleri getirir: * "Kim kölesini öldürürse, hapseder, gıdasını keserse onu hapsedin,  gıdasını kesin öldürün." * "Hizmetçi ve köleleriniz sizin kardeşlerinizdir. Ona yediğinizden  yedirin, giydiğinizden giydirin... Eğer onlara zor işler teklif ederseniz  derhal onlara yardım ediniz. " * "Sizden biriniz bu kölemdir, bu cariyemdir demesin. “Kızım veya  oğlum yahut kardeşimdir.” desin.  Kısaca birinci merhalede İslam köle insandır prensibini yerleştiriyor  topluma.  Hz. Resul kölesi Zeyd b. Harise’yi serbest bırakır, fakat o köle (!) peygamberimizi terk etmez ve Hz. Resul’e hizmete devam eder. Hz.  Resul zaman içinde Zeyd’i İslam ordusunun komutanı yapacak şekilde yetiştirir... b)                Kölenin de bir insan olduğu bilincine ulaştırılan topluma, ikinci merhale olarak savaşta esir edilen bu insanların hürriyetlerine kavuşmaları için çeşitli sebepler oluşturulur, ortaya atılır. Mesela: yeminini bozan, hataen   adam  öldüren, sevap için veya anlaşma ile köle azad etme ... gibi. İslam köleyi önce insan saydırır sonra hür kılma için sebepler yaratır. 2.                İslam köleyi azad etmeyi tavsiye etmiştir de toptan  köleliğin kaldırılması için niçin açıkça emir vermemiştir:      Çünkü şartlar olgunlaşmamıştır. Aşağıda sayacağımız ortam, şartlar varlığını sürdürdüğü için İslam köleliği kaldırmamıştır. Ama şartların oluşması, ortamın olgunlaşması ile kölelik müessesesi kendiliğinden ortadan kalkacaktır. Bu şartlar oluştuğunda İslam devlet başkanı ve alimler meclisi köleliğin kaldırılma aşamasının geldiğini     ortak bir hüküm ile ilan edebilirler. Ayrıca günümüz şartlarında köleliğin kendiliğinden kalktığı da bir vakıadır. Hiç kimse İslam adına köleliğin devamını savunamaz. Peki İslam’ın ilk zamanlarında köleliğin kalkmasında engel teşkil eden şartlar ve bu şartların geçerlilik oranı nedir ? Bu şartlar :   Bir savaş yapılır. Esirler elde edilir. Bu esirlere uygulanacak maddeler şunlar olabilir: - Esir idam edilir. Bu zalimlik olur. İslam’da zulüm yasaktır. - Toplama kamplarında esirlerin bir arada tutulması ihtimali. Esir kamplarında yapılan zulüm örnekleri işkence, öldürme, tecavüz, gayri insani muamelelerim çeşitleri... birinci, ikinci dünya ve çağdaş dünyanın devletleri arasındaki savaşlarda bol bol görülmüştür. Bu da İslam’a, insanlığa yakışmaz. - Esiri ne öldürme ne toplu olarak bir arada yaşatma (esir kampları). Esiri serbest bırakma ihtimali: Düşman tarafı serbest bırakmayabilir ayrıca serbest kalan esir tekrar savaşa katılabilir. - İslam’ın köleliğin kalkma şartları olgunlaşana tek savunduğu görüş: Esirleri önce Müslüman ailelerine taksim edip, böylece onların karşı çıktıkları dünya görüşünü, yaşayarak görüp öğrenip anladıktan sonra insanca muamele görüp İslam’ı tanıyan bu insanların çeşitli sebepler bulunarak ( sevap, yemini bozmanın cezası...) serbest bırakılması veya Müslüman esirlerle karşılıklı değiştirilmeleri.  Özetle; esir edilen kişiye insanca muamele edilir, yanlışları, ön yargıları gösterilir, gerçek öğretilir ( teori ve pratiğiyle yaşanarak) sonra serbest bırakılır. İslam’da kölelik budur, eğer bu insani ve ahlaki duruma kölelik adını verebilirsek ! İslam bazı haramları aşama aşama ortadan kaldırmıştır. İçki, kölelik... gibi. Çünkü toplumu o haramın kaldırılacağı ortama hazırlamak lazımdır. Bu da belli bir eğitim, aşama, zaman gerektiriyordu. Amerika, kuzey-güney iç savaşından sonra bir hamlede köleliği kaldırır. Şartlar oluşmadığı toplum hazır olmadığı için ortada kalan köleler yeniden eski efendilerinin yanlarına dönerler. İşte İslam böyle bir kısır döngüye, sonuçsuz bir girişime sebep olmamak için aşamalı olarak köleliği kaldırmayı hedefler. Bunun için İslam köleyi önce insan olarak kabul ettirir topluma. Sonra bu insanların İslam’ın doğru yönünü öğrendikten sonra serbest bırakılması için sebepler, nedenler, şartlar yaratır. Ta ki İslami manada kölelik tamamen ortadan kalksın, dünya ve toplumlar köleliğe gerek kalmayacak hazır bir hale gelebilsin (esirleri öldürmeyerek, kamplarda işkenceye terkederek...) veya köleliğin çağdaş versiyonu olarak, emeği sömürmeyerek kadın, kız, çocukları fuhuşa sürüklemeyerek ...  Bu şartlar oluşmuştur veya oluşmaktadır, (Toplumu hazır hale getirerek...) buna İslam devlet yöneticisi ve âlimler karar vereceklerdir.      H.               GÖZLERDEN UZAK TUTULMAYA ÇALIŞILAN ÇAĞDAŞ KÖLELİK DÜZENİ! İŞTE AŞAĞIDAKİ TÜM  BU KÖLELİKLERE  ENGEL OLACAK OLAN TEK SİSTEM  İSLAM’DIR! BATI DA BUNU ÇOK İYİ BİLDİĞİ İÇİN TÜM GÜCÜ İLE İSLAM'I KARALAMAKTADIR!

Şefkat Derneği’ne ait Kadın Yaşam Evi’nde kalan 40 yaşındaki eski hayat kadını Ayşe Tükrükçü, milletvekili adayı olduğunu açıkladı.                 Fransa, Los Angeles ve Hong Kong’daki bu zor durumdaki insanlarla  yapılan söyleşilere yer verilen Colors’un dergisine göre,1850’lerde ABD’de  bir köle satın almanın bedeli 50 bin dolara eşit olurken, 21. yüzyılda 100  doların altına inmiş durumda bulunuyor.  Belirlemelere göre, dünyanın yarısı günde 2 doların altında bir gelirle  geçiniyor. Bu da potansiyel köleler için uygun ortam yaratıyor. Kölelik  dünyanın her ülkesinde yasak olmasına rağmen, günümüzde 27 milyon  köle var.      Çin’deki Laogai, dünyada çalışma zorunluluğu olan hapishanelerin  en büyüğü. Bin 200 kampta yaşayan tutukluların ürettiği telefon çipleri,  deri eşya, kozmetik ürünleri, ilaçlar gibi 200 farklı ürün dünyaya ihraç  ediliyor. Dünyada üretilen çayın üçte biri bu işçiler tarafından toplanıyor.  Dünyada kakao tohumu üretiminin yüzde 45’i Fildişi Sahili’nde  gerçekleştiriliyor. Burada çalışanların yüzde 80’i köle işçiler. Yani dünya  kakao üretiminin yüzde 36’sı köleler tarafından yapılıyor.  Dünyada köleler tarafından kurulan ilk ve tek ülke olan Haiti’de fakir anne ve babalar çocuklarını daha iyi bir eğitim ve bakım vaat eden  bakıcı ailelere veriyor. Ama sözler her zaman yerine getirilmiyor. Yüzde 75’ini 7 ile 14 yaş arası kızların oluşturduğu çocukların çoğu,  hayatları boyunca yeni ailelerine hizmet ediyor, diğer çocuklardan  farklı muamele görüyor ve hiç eğitim almıyor.  Hindistan’da çocuk  evliliklerinin yaygın olması, çocuklara erken  yaşta sorumluluk yüklenmesine neden oluyor. Ailelerin kararıyla  gerçekleşen bu evliliklerde iletişim kopuklukları yaşanıyor.  Kız çocuklarının eğitimleri yarım kalıyor ve hayatlarının geri kalanını  kendileri için seçilmiş kocalarının mutluluğuna adamak zorunda  bırakılıyor.  Kaçak işçiler, sırf bir iş sahibi olmak için haftada 7 gün, günde 14  saat zor koşullara razı olup, işi ayarlayan aracılara büyük miktarda  borçlanıyor. Maaşlarıyla ne insan gibi yaşamaları ne de borçlarını geri ödemeleri mümkün olmuyor.  Pasifik’teki Saipan adasına çalışmak için gelen Asyalı göçmenler,  iş bulma bedeli, kira ve gıda için çok yüksek ücretler ödemek zorunda  kalıyorlar.  Dünyaca ünlü markaların fabrikalarında çalışan işçiler, vaat edilen   maaşı almak için mesaiye kalıyor.  İlk çalışma yılının sonunda eve  dönüş ücretini bile karşılayamayan işçiler, ancak 150 dolar  biriktirebiliyor.       Ayrıca, modern dünyanın sorunsuz insanlarının ise kendilerini  güzelliğin, paranın ya da alışverişinköleleri haline getirdiklerine işaret  edilen dergide, gerçekten kölelik yapanların ya seslerini kimseye  duyuramadığı, ya da cehaletin karanlığında içinde bulundukları  durumu kader olarak kabul ettikleri vurgulanıyor. Not: Kölesi olduğu bile onu kurtaramadı, partiden ihraç edildi...! HERKES BİR ŞEYİN KULU-KÖLESİDİR. ÖNEMLİ OLAN ALLAH'IN   KULU OLABİLMEKTİR!

EVET, BEN DE DERİM Kİ:    TÜM  BU KÖLELİKLERE  ENGEL OLACAK OLAN TEK SİSTEM,  KUR’AN’ DAKİ İSLAMDIR! UYDURULAN DİNİN YORUMLARIYLA UYGULANAN DİNİN OLUMSUZ FATURASI KUR’AN’A ÇIKARILAMAZ VE YÜKLENEMEZ.

KİTAP ORTADA DURUYOR. GERÇEK DE İÇİNDE…

“…HER BİLGİ SAHİBİNİN ÜSTÜNDE BİR BAŞKA BİLEN VARDIR”( 12 / Yusuf / 76)
  

27 Aralık 2012

M. Kemal Adal