İSLAM ÜLKELERİ İSLAM’LA NE KADAR İLGİLİ?

1. NASIL İSLÂM?

Ahmet Akyol

23 MART 2016

Kur’an’daki İslâm, yaşanılan çağa uygun, gelişmiş medeniyetlerde hiçbir sorun olmadan uygulanabilen mükemmel bir din!

Ne var ki, Kur’an dışı söylev ve uygulamaların sosyal yaşamda büyük sapmalar doğurduğu da bir gerçek!

Kur’an’ ın ortadan kaldırmaya çalıştığı bazı Arap örf ve adetler, ne yazık ki, günümüzde kabul görür oldu!

Kur’an’daki İslâm Dini’ ne samimi bir şekilde inanan ATATÜRK’ ün uyarıları boşuna ve anlamsız değildir:

“Tarikatlar kaldırılmıştır. Şeyhlik, dervişlik, çelebilik, halifelik, falcılık, büyücülük, türbedarlık vesaire yasaktır. Çünkü bunlar gericiliğin kaynakları ve cehaletin damgalarıdır.”

“Din ve mezhep hiçbir zaman politika aleti olarak kullanılamaz.”

“İslâm dinini, yüzyıllardan beri alışılmış olduğu üzere, bir politika aracı durumundan kurtarmak ve yükseltmek gerektiği gerçeğini görüyoruz. Kutsal ve tanrısal olan inanç ve vicdanlarımızı karışık  ve türlü renkte bulunan ve her türlü çıkarlarla tutkuların alanı olan siyasetten ve siyasetin bütün öğelerinden bir an önce ve kesinlikle kurtarmak, milletin dünya ve ahiret mutluluğunun emrettiği bir zorunluluktur. Ancak böylece İslâm dininin yüceliği gerçekleşir.”

Günümüzde ATATÜRK’ ün yıllar önce yaptığı uyarılar göz ardı edildi. Dinin siyasete alet edilmesinin ortaya çıkaracağı durum ise belliydi. Dinî referanslar üzerinden Türkiye’ yi dönüştürmek isteyenler bakın ülkeyi nerelere getirdiler?

George Washington Üniversitesi’ nden Scheheazade S. REHMAN ve Hossein ASKARI adlarında İran kökenli iki öğretim görevlisi, “How Islamic are Islamic Countries” adını verdikleri “İslâm Ülkeleri Nasıl İslâm” olarak tanımlanabilecek bir çalışma yaptılar ve bu çalışmayı Global Economy Journal adlı bir dergide yayımladılar. (Çalışmanın orijinal hali için yazının sonundaki bağlantıyı tıklayabilirsiniz.)

Bu çalışma, Gediz Üniversitesi öğretim üyesi Prof. Dr. Abdülkadir CİVAN’ ın, “Türkiye İslâmî Bir Ülke midir?” başlığıyla ele aldığı yazıyla ilk kez Türk kamuoyuna yansıdı; bu yazıyı çeşitli yazar ve ilâhiyatçılar zaman zaman gündeme taşıdılar. Konuyu kısaca hatırlamakta ve akılda tutmakta yarar var.

İki akademisyen, başta Kur’an olmak üzere İslâm’ın birincil kaynaklarından yola çıkarak temel İslâmî prensipleri belirlemişler ve bunları da,

A.İktisadî,

B.Hukukî,

C.İnsanî,

D.Uluslararası ilişkiler olmak üzere 4 ayrı alt endekse ayırmışlar.

Belirledikleri prensipleri alt alta sıralayıp eldeki verileri kullanarak, hangi ülkenin bu prensiplere ne kadar uygun hareket ettiğini görmek, kısacası kimlik kartında Müslüman ya da Hristiyan ne yazarsa yazsın ayırt etmeden, ülkelerin Kur’an verilerine göre ne kadar “İslâmî” olduklarını test etmek amacıyla, dünya üzerindeki ülkeleri kantara vurmuşlar.

A. İktisadî endekste: vergilerin adilliği, fakirlere sosyal yardımlar, özel mülkiyetin korunması gibi faktörlere bakılmış.

B. Hukukî endekste: kanun hâkimiyeti, yargının bağımsızlığı gibi faktörler baz alınmış.

C. İnsanî ve politik haklar endeksinde: sivil ve politik haklar, kadın hakları gibi konular değerlendirilmiş.

Veriler dünya üzerindeki 208 ülkeye karşılaştırmalı olarak uyarlanıp sonra da her ülke için temel “İslâmîlik” sıralaması yapılmış. (Elbette bu çalışmada hata ve eksiklikler bulunabilir.)

SONUÇ:

Kur’an verilerine göre İslâm’ ı en iyi uygulayan ya da “En Müslüman” ilk üç ülke sıralaması şöyle:

1.Y. Zelanda,

2.Lüksemburg,

3.İrlanda.

Bu ülkeleri Danimarka, İngiltere ve Norveç takip ediyor.

Kısacası, yolsuzlukların en az olduğu gelişmiş ülkeler Kur’an’ daki İslâmı daha çok uyguluyorlar.

Bu arada BM’nin 2013 yılı Dünya Mutluluk Raporu’nda insanları en mutlu ülkeler Danimarka, Norveç, İsviçre olduğunu da unutmayalım.

Kendini Müslüman olarak tanıtan ülkelere gelince…

İki İran kökenli araştırmacının yaptığı çalışmada, ilk 50’de sadece 2 Müslüman ülke bulunuyor:

Malaysia (Malezya), 38;

Kuwait (Kuveyt) 48 nci sırada...

Kendini ‘’İslâmî’ olarak tanımlayanların yaşadığı ülkeler rüşvetin, yolsuzluğun, adaletsizliğin, hukuksuzluğun, insan hakkı ihlallerinin ve haliyle de yoksulluğun kol gezdiği topraklar...

Bu çalışmada Türkiye nerede merak ediyorsanız, onu da açıklamışlar:

Türkiye, 103 ncü sırada…

Müslüman ülkelerden Bahreyn, Uganda ve Tunus, Türkiye’ nin önünde.

Bahrain (Bahreyn) 64,

Uganda 73,

Tunisia (Tunus) 83 ncü sırada…

İsrail, ikisi hariç, İslâmîlik’ te bütün Müslüman ülkelerin önünde görünüyor.

Arabistan: 131,

Mısır: 153,

İran: 163,

Afganistan ise 169 ncu sırada…

OECD tarafından uygulamaya konulan “Daha İyi Yaşam Endeksi”: konut, gelir, iş, iletişim ve toplum, eğitim, çevre, sivil katılım ve yönetim, sağlık, yaşam memnuniyeti, güvenlik ve iş yaşam dengesi kriterlerine göre oluşturuluyor.

Çalışma sonuçlarının Türkiye’nin OECD ülkeleri arasında Daha İyi Yaşam Endeks değeri en düşük ülke olduğunu gösterdiğini yani “En Mutsuz Ülke” olduğunu da bir yere not alın!

İslâm Dini, dünya ve ahiret için doğru ve uygulanabilir reçeteler vermesine rağmen, Müslüman olarak tanımlanabilen ülkelerdeki teori ve pratikteki bu uyumsuzluk nasıl açıklanabilir?

Ahlakî erozyon büyük boyutlarda… Kimileri yalanına meşruiyet ararken, kimileri yalancının yanında alkışlarla saf tutuyor.

Bir zamanlar çok önemli olan “Ahlakî kaygılar” sanki önemini kaybetti ve anlamsızlaştı!

Değişmek, dönüşmek ve gelişmek böyle mi olacaktı?

İnanç sömürücülerinin ülkeyi getirdikleri durum budur!

Buyurun size “En Müslüman” ile “En Gâvur” ülke farkı!

SON SÖZ:

Din, insanın kutsal saydığı gerçeklikle ilişkisidir.

Hangi dinden olursa olsun, dinle yatıp dinle kalkanların, her olayı dine bağlayanların din ile bir sorun yaşadıklarına inanıyorum.

İman öznel, bilim nesneldir. Toplumumuzda imanî tartışmalar yerine bilginin yer alması gerekir. Sürekli artı değer üretmek (Ameli Salih) bir sorumluluktur.

Kur’an’ın en büyük mücadelesi cehaletledir. “Cehaletin tahsilinden” Müslümanların kurtulmaları gerekir. Aklı mahkûm eden zihin dünyasıyla ilerlemek, gelişmek, yenilenmek mümkün değildir.

(George Washington Üniversitesi’ ndeki iki öğretim görevlisinin hazırladıkları ve “How Islamic are Islamic Countries” adını verdikleri çalışmanın orijinal hali için aşağıdaki bağlantıyı tıklayabilirsiniz.)

http://www.ahmad-juhaidi.com/wp-content/uploads/2013/06/how-islamic-islamic-countries.pdf

 2. İSLÂMİ ÜLKE NERESİ, MÜSLÜMAN KİM?

 Yaşar Nuri Öztürk

 09 Eylül 2015, 11:20

‘Kur’an’la doğdum, Kur’an’la öleceğim. Dindar nesil yetiştireceğiz, helâlı haramı bileceğiz, Hazreti Ömer’in adalet anlayışı düsturumuz olacak, garip gurebanın hakkını yemeyeceğiz ve yedirmeyeceğiz, İslam dünyasına model olacağız, mazlum milletlerin sesi olacağız, minareler süngümüz kubbeler miğferimiz olacak. Yoksulluğu, yolsuzluğu, yasakları yok edeceğiz.”

Şimdi muhasebe zamanı...

Bu 13 yılın sonunda, dini referansların üzerinden Türkiye’yi dönüştürmek isteyenlerin karakter ve icraatının bir muhasebesi gerekmez mi?

Muhasebeyi; George Washington Üniversitesi öğretim üyelerinden, İran kökenli iki profesörün, ‘Global Economy Journal’ isimli dergide yayınladıkları ‘Ekonomik İslamik Endeks’ başlığını taşıyan çalışmanın ve Gediz Üniversitesi Öğretim Üyesi Abdülkadir Civan’ın, ‘Türkiye İslamî Bir Ülke midir?’ başlığıyla ele aldığı çalışmanın üzerinden yapacağız.

 İki akademisyen, başta Kur’an olmak üzere İslam’ın birincil kaynaklarından yola çıkarak temel İslamî prensipleri belirliyorlar; bunları da, iktisadî, hukukî, insanî ve uluslararası ilişkiler olmak üzere 4 ayrı alt endekse ayırıyorlar.

Belirledikleri prensipleri alt alta sıralayıp eldeki verileri kullanarak dünya üzerindeki ülkeleri kantara vuruyorlar.

Amaç, hangi ülkenin bu prensiplere ne kadar uygun hareket ettiğini görmek, yani kimlik kartında Müslüman olsun olmasın, ülkelerin Kur’an verilerine göre ne kadar ‘İslamî’ olduğunu test etmek.

İktisadî endekste; vergilerin adilliği, fakirlere sosyal yardımlar, özel mülkiyetin korunması gibi faktörlere bakılıyor.

Hukukî endekste; kanun hâkimiyeti, yargının bağımsızlığı gibi faktörler temel alınıyor.

İnsanî ve politik haklar endeksinde; sivil ve politik haklar, kadın hakları gibi konular değerlendiriliyor.

Veriler dünya üzerindeki 208 ülkeye karşılaştırmalı olarak uyarlanıp sonra da her ülke için temel ‘İslamîlik’ sıralaması yapılıyor.

Sonuç:

İlk 35’te hiçbir Müslüman ülke yok! Türkiye: 103, S. Arabistan: 131, İran: 163, Afganistan: 169. sırada.

İlk 50’de sadece 2 Müslüman ülke bulunuyor: Malezya, 38. Kuveyt 48. sırada.

İsrail, ikisi hariç, İslamîlikte bütün Müslüman ülkelerin önünde görünüyor.

En ‘Müslüman’ ülkeler hangileri? İlk 3 sıra: Y. Zelanda, Lüksemburg, İrlanda. Onları Danimarka, İngiltere, Norveç takip ediyor.

Bu ülkelerin, Uluslararası Saydamlık Örgütü’nün açıkladığı endekste de yolsuzlukların en az olduğu ülkeler arasında olması tesadüf mü?

Gelişmiş ülkelerin daha ‘Müslüman’ olması dikkat çekici değil mi?

Kendini ‘’İslamî’ olarak tanımlayanların yaşadığı ülkeler ise rüşvetin, yolsuzluğun, adaletsizliğin, hukuksuzluğun, insan hakkı ihlallerinin ve haliyle de yoksulluğun kol gezdiği topraklar...

Bu arada BM’nin 2013 yılı Dünya Mutluluk Raporu’nda da insanları en mutlu ülkeler Danimarka, Norveç, İsviçre.

OECD’nin 2014 yılı ‘Yaşam Memnuniyet Çalışması’na göre de Türkiye, 36 ülke arasında en mutsuz iki ülkeden biri...

Sözün özü:

İnanç sömürücülerinin karneleri üzerinden baktığımızda, adına ‘Müslüman ülkeler’ dedikleri topraklarda en değerli Müslümanları değil, en berbat gâvurları aramamız gerekiyor.

Bu gâvurların en berbatları da Türkiye’deki Atatürk düşmanı dinciler.

http://www.aydinlikgazete.com/islmi-ulke-neresi-musluman-kim-makale,61356.html

 3. TÜRKİYE İSLAMİ BİR ÜLKE MİDİR?

Abdülkadir Civan

Türkiye son 10 yılda birçok yönden değişti, dönüştü, gelişti. Bu değişimin bir boyutu olarak dindar kesimlerin görmüş olduğu tazyikler azaldı. Artık dinin ve dindarlığın bazı emareleri sosyal politik ve ekonomik hayatta daha fazla görülür ve tolere  edilir hale geldi.

Bu gelişmeler Türkiye daha İslami bir ülke haline mi geliyor sorusunu gündeme getirdi.

Ben bu yazıda ülkelerin ne kadar “İslami” olduklarını  belirlemeye çalışan iki ekonomistin makalesini özetleyeceğim.

Müslümanlar eğer dinlerini özüne uygun şekilde yaşarlarsa Allah’ın rızasını kazanacaklarını düşünürler. Müslümanların çoğunluğu Allah’ın rızasını kazanmaları sonucunda insanın hem ahirette hem de bu dünyada mutlu olacağını düşünür.

Başka bir ifadeyle Müslümanlığı hakkıyla yaşamak sadece cenneti kazanmak için değil bu dünyadaki refahı ve huzuru kazanmanın da anahtarıdır.

Bununla birlikte Müslümanlık diğer birçok dinin aksine hayatın hemen her alanıyla ilgili belirlenmiş ve net kurallar ortaya koymaktadır.

Öte yandan dünyayı biraz takip eden insanların genelde Müslümanların çoğunlukta olduğu ülkelerin diğerlerine  göre daha huzurlu ve müreffeh olmadığını bilir. Afganistan ve Norveç, Mısır ve Avustralya karşılaştırmaları gibi bu konularda hemen herkese bir fikri verebilir.

Ben de Müslümanlığın dünya ve ahiret mutluluğu için doğru ve uygulanabilir prensip ve reçeteler sunduğunu kabul edenlerdeniz.

Pekâlâ, teori ve pratikteki bu uyumsuzluğu nasıl izah edebiliriz.

Rehman ve Askari isimli iki araştırmacı bu konu üzerinde oldukça kapsamlı bir çalışma yapmışlar[i]. 

Öncelikle birincil kaynaklardan yola çıkarak temel İslami prensipleri belirlemişler.

Daha sonra da eldeki verileri kullanarak dünya üzerindeki  ülkelerin bu prensiplere ne kadar uygun hareket ettiklerini incelemişler. 

Çalışmanın detaylarına girmeden önce şu noktayı hatırlatmak istiyorum. Bu gibi indeks çalışmalarının hemen tamamında bir kısım sübjektiflikler, bazen tutarsızlıklar, veri eksikliğine dayalı yakınsamalar, sebep-sonuç  karışıklıkları vs vardır.

 En temel milli gelir, insani gelişmişlik endeksi ve demokrasi endeksi vs.lerde bile bir sürü eksiklikler vardır. 

Doğal olarak bu konunun öncüsü olan ve hala daha tam rafine hale gelmemiş bu indeks çalışmasında da bir yığın metodolojik problem dile getirilebilir.

Rehman ve Askari önce dört alt endeks oluşturuyorlar.  Bunlar:

1) İktisadi endeks,

2) Hukuk ve yönetişim endeksi,

3) İnsani ve politik haklar endeksi,

4) Uluslararası ilişkiler endeksi.

 Bunların bir tür ortalamasını alıp ülkenin ne kadar “İslami” olduğunu belirliyorlar.

Bu alt endekslerde ilk dikkat çeken husus normalde ilk bakışta “İslami” diye adlandırmayacağımız birçok faktörün değerlendirmeye alınması. Ancak araştırmacılar bu değerlendirmelerini temel İslami kaynaklara dayandırıyorlar.

İktisadi endekste ilk akla gelebilecek faizli enstrümanların yaygınlığı, rüşvetli işlemlerin sıklığı gibi değişkenlerin yanında vergilerin adilliği, fakirlere eğitim sağlık vs alanlardaki sosyal yardımlar, özel mülkiyetin korunması gibi faktörlere bakılıyor.

Hukuk ve yönetişim endeksinde kanun hâkimiyeti, yargının bağımsızlığı, yönetim etkinliği vs. gibi faktörler dahil edilmiş.

 İnsani ve  politik haklar endeksinde sivil ve politik haklar, kadın hakları gibi konular  değerlendirmeye alınmış.

 Uluslararası İlişkiler endeksinde ise çevresel faktörlerden askeri harcamalara kadar değişik konular yer almış.

Bu alt indeks  değerleri eldeki veriler çerçevesinde 208 ülke için belirlenmiş ve daha sonra bunlar kullanılarak her ülke için temel “islamilik” sıralaması yapılmış. Bence  oldukça şaşırtıcı bir sonuç elde etmişler. 

İran, Suudi Arabistan, Afganistan gibi ülkeler sıralamada ilk elliye hatta ilk yüze bile girememişler.

İslamilik endeksinde ilk üç sırayı Yeni Zelanda, Lüksemburg ve İrlanda alırken Danimarka, İngiltere, Norveç gibi gelişmiş ülkeler üst sıralarda yeralmış.

Hatta İsrail ikisi hariç İslamilikte tüm Müslüman ülkelerin önünde yer almış.

Genel anlamda  Müslüman diye algıladığımız ülkeler arasında en üst sırayı Malezya 38.likle elde etmiş.

Daha sonra 48. olan Kuveyt geliyor.

Türkiye ise 208 ülke arasında en İslami 103. Olarak değerlendirilmiş.

                                                                                      

Suudi Arabistan 131, İran 163 ve Afganistan 169. sırada.

Genel trendlere baktığımızda ise büyük oranda gelişmiş ülkelerin üye olduğu OECD ülkeleri ve yüksek gelirli ülkelerin, İslam Konferansı Örgütü üye ülkeleri ve fakir ülkelerden daha İslami olarak gözleniyor.

Pekiyi bu çalışmadan çıkarabileceğimiz ne gibi dersler olabilir?

İlk olarak Müslümanları iyimserliğe sevk edecek bir sonuç çıkarılabilir. İslami prensipleri uygulayan toplumlar en azından bu dünyada huzurlu ve müreffeh bir sosyal, ekonomik ve politik yaşama
ulaşabiliyorlar.

 İslami prensipleri uygulayan ama Müslüman olmayanların ahiretteki durumları konusu ise benim ilgi alanım dışında olduğundan o konuya girmiyorum. Ancak huzur İslamda diyenlerin en azından bu açıdan bakıldığında haklı olduğu görülüyor.

Ancak çalışmanın ikinci ve belki de karamsar denilebilecek sonucu ise İslami olmak öyle sanıldığı kadar kolay olmuyor.

Dine samimi olarak inanan, dini ibadetlerini yerine getiren yöneticilerin olduğu ülkelerde İslami prensipler otomatikman toplum hayatına hâkim olmuyor.

İnanç ve ibadet İslamiyet’in sadece bir boyutu ve diğer öğretileri içselleştirilmediği zaman bu dünya da refah ve huzura kolay kolay ulaştırmıyor. Yine inanç ve ibadetin ahiret hayatı için anlamına girmiyorum. 

Hatta şunu da söyleyebiliriz sadece yöneticilerin değil halkın da önemli bir çoğunluğunun inanç ve ibadetler yönüyle dindar olması, toplumun huzur ve refaha ulaşması için yeterli olmuyor. 

Huzurun İslam’da olduğunu tekrar ifade etmekle beraber İslam’ın öyle çok kolay ulaşılabilen bir şey olmadığını söylemem gerekiyor.

 İnsanı da ve içinde yaşamış olduğu toplumları belirli psikolojik, sosyal, ekonomik ve politik kanunlar (ki bunlar SÜNNETULLAH’tır- MKA) çerçevesinde yaratan Allah, bu kanunlara (SÜNNETULLAH'A-MKA) uymayı da bir yönüyle İslam diniyle emretmiş. Allah’ın emirlerine uyanlar hem emre uymalarının karşılığı olarak ahiretlerini kurtarıyorlar hem de bonus olarak bu dünyalarını cennete çeviriyorlar.

[i] Yazının tamamına ulaşmak isteyenler Global Economy Journal dergisinin 10. Cilt (2010) 2. Baskısına bakabilirler.

2 years ago

http://gediz.academia.edu/AbdulkadirCivan/Activity      

4.“REHMAN AND ASKARI: HOW ISLAMIC ARE ISLAMIC COUNTRIES?” AKADEMİK ARAŞTIRMASINDAKİ TABLO VE EKLER

Sevgili Kardeşim ve Gönül Dostum  Ahmet Akyol’un yazısının sonunda verdiği linkten indirdiğim İngilizce metinde, ayrıntılı 6 tablo ve 2 ek vardır.

Becerebildiğimce çevirdiğim Tablo I ve Ek - 2 yi, İngilizceyi hiç bilmeyenlere bir fikir vermesi bakımından  aşağıda sunuyorum.

Yapılan söz konusu çalışma, bilimsel / akademik bir araştırma olup; sonuçlarının değerlendirilmesi yönüyle, bu çalışmanın tüm "İslam konferansı örgütü ülkeleri" ilgilileri ve sorumluları için ders ve ibret alınacak verileri ve önemi vardır.

İngilizce metnin tamamının tablo ve ekleriyle birlikte, Türkçeye tercüme edilerek paylaşılması, bu lisana hakkıyla vakıf, zamanı ve imkanı olan "gönül dostları" nın ilgi ve takdirlerine kalmıştır.

M. Kemal Adal

26 Mart 2016/İZMİR

https://drive.google.com/file/d/0B7OnMyZUD2CIeHppZnVCRm9wQjQ/view?usp=sharing

Tablo I

Ekonomik İslamilik Endeksi:  12 Temel İslami Ekonomik Prensipler

(1) Toplumun tüm üyeleri için Eşit ekonomik fırsatlar ve ekonomik özgürlük,

(2) Ekonomik eşitlik,

(3) Kişisel mülkiyet hakları ve sözleşmelerin kutsallığı,

(4)  İş isteyen ve iş yapabilenlerin tümüne iş bulma  ve  eşit iş  sağlama

(5) Eğitimin Eşit kullanılabilirliliği,

(6) Sadakalar ve sadaka vererek , Yoksulluğu önlemek ve azaltmak; gıda barınma, giyim vs. temel ihtiyaçların  yerine getirilmesi,  

(7) Genel olarak, sosyal sorunları çözmek  ve toplumun yerine getirilmemiş ihtiyaçlarını karşılamak için vergilendirme,

(8)Şimdiki ve gelecek nesillerin üyelerinin  tümü yararına, doğal ve tükenebilir kaynakların uygun yönetimi,

(9) Yolsuzluk uygulamalarının kaldırılması,

(10) Destekleyici finansal sistemin kurulması,

(11)Faizin kaldırılmasını da  içeren Mali uygulamalar

(12) Yukarıdakilere (Ekonomik genel refah) ulaşmada devletin etkinliği.


EK: 2 :GENEL İSLAMİLİK GÖSTERGE SIRALAMASI

Ülkeler {208}	İslam konferansı örgütü ülkeleri vurgulu Genel İslamilik Gösterge Sıralaması
New Zealand	1
Luxembourg	2
Ireland	3
Iceland	4
Finland	5
Denmark	6
Canada	7
U.K.	8
Australia	9
Netherlands	9
Austria	11
Norway	12
Switzerland	13
Belgium	14
Sweden	15
Portugal	16
Germany	17
Bahamas	18
France	18
Czech Rep	20
Estonia	21
Costa Rica	22
Spain	23
Barbados	24
U. S.	25
Slovenia	26
Hong Kong, China	27
Latvia	28
Japan	29

Malta	30
Hungary	31
Slovak Republic	31
Italy	33
Chile	34
Lithuania	35
Cyprus	36
Singapore	37
Malaysia	38
Panama	39
Trinidad and Tobago	40
Poland	41
Mauritius	42
Croatia	43
St. Vincent and the  Gren	44
Namibia	45
Greece	46
Jamaica	47
Kuwait	48
Uruguay	48
South Africa	50
Botswana	51
St. Lucia	52
Ghana	53
Argentina	54
Brazil	55
Mexico	55
Bulgaria	57
El Salvador	58
Philippines	59
Dominica	60
Israel	61
Monaco	62

Lesotho	63
Bahrain	64
Brunei	65
Romania	66
United Arab Emirates	66
Belize	68
Andorra	69
Cayman Islands	70
Seychelles	71
Fiji	72
Uganda	73
Tanzania	74
Antigua and Barbuda	75
Gabon	75
Jordan	77
Thailand	78
Grenada	79
San Marino	79
China	81
Nicaragua	81
Cape Verde	83
Macao, China	83
Tunisia	83
Colombia	86
Dominican Republic	87
Peru	88
India	89
Aruba	90
Russian Federation	91
Honduras	92
Greenland	93
Guyana	94
Netherlands Antilles	95
Mozambique	96

Mongolia	97
Macedonia, FYR	98
Oman	99
Suriname	100
Bosnia and  Herzegovina	101
Ukraine	102
Turkey	103
Maldives	104
Liechtenstein	105
Korea, Rep.	106
Kazakhstan	107
Timor‐Leste	107
Senegal	109
Albania	110
Moldova	110
Qatar	112
Puerto Rico	113
Armenia	114
Kiribati	115
Sri Lanka	116
Georgia	117
St. Kitts and Nevis	117
Morocco	119
Northern Mariana  Islands	119
Papua New Guinea	119
Zambia	119
Bolivia	123
Gambia, The	124
Azerbaijan	125
Ecuador	125
Guatemala	127
Belarus	128
Malawi	129

Mali	130
Saudi Arabia	131
Burkina Faso	132
Vanuatu	133
Vietnam	134
Rwanda	135
Paraguay	136
Kyrgyz Republic	137
Korea, Dem. Rep.	138
Virgin Islands (U.S.)	139
Indonesia	140
Venezuela, RB	141
Madagascar	142
Palau	143
Kenya	144
Guinea	145
Samoa	146
Benin	147
Pakistan	147
Cuba	149
New Caledonia	150
Nepal	151
Bangladesh	152
Egypt, Arab Rep.	153
Cambodia	154
Tonga	155
Burundi	156
Swaziland	156
Lebanon	158
Zimbabwe	159
Algeria	160
Micronesia, Fed. Sts.	161
Cameroon	162
Iran, Islamic Rep.	163

Myanmar	164
Central African  Republic	165
Bermuda	166
Bhutan	167
Sierra Leone	168
Afghanistan	169
Guam	170
Congo, Dem. Rep.	171
Togo	172
Turkmenistan	173
Nigeria	174
Uzbekistan	174
Haiti	176
Tajikistan	176
American Samoa	178
Cote d'Ivoire	179
Ethiopia	180
French Polynesia	181
Congo, Rep.	182
Equatorial Guinea	183
Lao PDR	183
Serbia and  Montenegro	185
Syrian Arab Republic	186
Marshall Islands	187
Faeroe Islands	188
Niger	189
Guinea‐Bissau	190
Solomon Islands	190
Sao Tome and Principe	192
Djibouti	193
Liberia	194
Mauritania	195
Libya	196

Chad	197
Yemen, Rep.	198
Angola	199
Comoros	200
Iraq	201
Channel Islands	202
Sudan	202
Eritrea	204
Isle of Man	205
Somalia	206
West Bank and Gaza	207
Mayotte	208